Πόνος στο ισχίο

Η άρθρωση του ισχίου, η μεγαλύτερη άρθρωση στο ανθρώπινο σώμα, βιώνει καθημερινό στρες ως αποτέλεσμα της σωματικής δραστηριότητας, υποστηρίζοντας το σωματικό βάρος. Πολλοί πιστεύουν ότι οι αρθρώσεις πονάνε μόνο σε μεγάλη ηλικία. Φυσικά, καθώς γερνάμε, ο χόνδρος που εκτελεί τη λειτουργία απορρόφησης κραδασμών όταν η άρθρωση κάμπτεται γίνεται πιο λεπτός και η ποσότητα του υγρού μέσα στην άρθρωση μειώνεται, οδηγώντας στην εμφάνιση πόνου. Ωστόσο, όχι μόνο η ηλικία, αλλά και μια σειρά από ασθένειες συμβάλλουν στην εμφάνιση πόνου ποικίλης έντασης από ήπιο έως αφόρητο. Ο πόνος στην άρθρωση του ισχίου μπορεί να είναι θαμπός, οξύς, πιεστικός ή πόνος στη φύση του. Συχνά εξαρτώνται από το φορτίο, την ώρα της ημέρας και άλλους παράγοντες. Τα αίτια του πόνου προσδιορίζονται χρησιμοποιώντας ακτινογραφία, αξονική τομογραφία, μαγνητική τομογραφία, υπερηχογράφημα, αρθροσκόπηση και άλλες μελέτες. Μέχρι να γίνει η διάγνωση συνιστώνται παυσίπονα και ξεκούραση των κάτω άκρων.

Αιτίες πόνου στην άρθρωση του ισχίου

Τραυματισμοί μαλακών ιστών

Η πιο κοινή αιτία του οξέος πόνου είναι ένας μώλωπας της άρθρωσης του ισχίου, που προκύπτει από πτώση στο πλάι ή από άμεσο χτύπημα, η κίνηση είναι ελαφρώς περιορισμένη. Πιθανό πρήξιμο.

Το σύνδρομο πόνου σταδιακά αμβλύνεται και εξαφανίζεται μετά από μια εβδομάδα. Η βλάβη στους συνδέσμους στην άρθρωση του ισχίου εμφανίζεται συνήθως ως αποτέλεσμα τροχαίων ατυχημάτων και αθλητικών τραυματισμών, που συνοδεύονται από σύνδρομο οξύ πόνου με αίσθηση σκασίματος. Ο πόνος λόγω του οιδήματος συχνά αυξάνεται ξανά, μετακινούμενος στη βουβωνική χώρα και τον μηρό.

Σε περίπτωση τραυματισμών των συνδέσμων, οι κινητικές λειτουργίες υποφέρουν από σοβαρό περιορισμό της κίνησης των κάτω άκρων έως την αδυναμία να σταθεί κανείς στα πόδια και εξαρτώνται από τη σοβαρότητα των τραυματισμών όπως: διάστρεμμα, ρήξη, ρήξη. Ο πόνος εντείνεται όταν το σώμα γέρνει προς την αντίθετη κατεύθυνση από τον κατεστραμμένο σύνδεσμο.

Τραυματισμοί οστών και αρθρώσεων

Τα κατάγματα του αυχένα του μηριαίου συνήθως συμβαίνουν σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας λόγω τραύματος. Χαρακτηριστικό γνώρισμα της οστεοπόρωσης είναι η παρουσία ελαφρού οιδήματος απουσία έντονου πόνου κατά την ηρεμία. Οι επώδυνες αισθήσεις αυξάνονται απότομα με την κίνηση. Το σύμπτωμα της κολλημένης φτέρνας είναι ένα τυπικό σημάδι στο οποίο είναι αδύνατο να σηκώσετε ένα ίσιο πόδι ενώ είστε ξαπλωμένοι.

Λόγω τραυματισμών υψηλής ενέργειας, οι νέοι και οι μεσήλικες συχνά εμφανίζουν υπερτροχαντερικά κατάγματα, τα οποία συνοδεύονται από οξύ και βαθύ πόνο. Η κίνηση είναι περιορισμένη, είναι αδύνατο να σταθείτε στα κάτω άκρα λόγω σοβαρού οιδήματος της προσβεβλημένης άρθρωσης.

Μεμονωμένα κατάγματα του μείζονος τροχαντήρα σπάνια εντοπίζονται σε παιδιά και νέους λόγω πτώσης, άμεσου χτυπήματος, απότομης μυϊκής σύσπασης και συνοδεύονται από οξύ, έντονο πόνο, ο οποίος εντοπίζεται έξω από την άρθρωση. Από αυτή την άποψη, οι ασθενείς αποφεύγουν τις ενεργητικές κινήσεις.

Της εμφάνισης εξαρθρώσεων ισχίου με αφόρητο οξύ πόνο προηγούνται πτώσεις από ύψος, βιομηχανικοί τραυματισμοί και τραυματισμοί στο δρόμο.

Το πόδι μπορεί να λυγίσει ή να εκταθεί ως αποτέλεσμα της παραμόρφωσης της άρθρωσης. Όταν προσπαθείτε να σταθείτε στα πόδια σας ή να κάνετε κινήσεις, εμφανίζεται ένα ελαστικό βάδισμα, με φόντο έντονου πόνου, που δεν μειώνεται μέχρι να μειωθεί η άρθρωση. Τα κατάγματα της κοτύλης αναπτύσσονται ανεξάρτητα ή μπορεί να προκληθούν από εξαρθρήματα του ισχίου. Χαρακτηρίζονται από οξύ εκρηκτικό πόνο βαθιά στην άρθρωση του ισχίου, που δυσκολεύει κάθε κίνηση. Το πόδι μπορεί να κοντύνει και να στραφεί προς τα έξω, έτσι ώστε να είναι αδύνατη η στήριξη σε αυτό.

Εκφυλιστικές διεργασίες

Στο αρχικό στάδιο της κοξάρθρωσης, μετά από σημαντική προσπάθεια ή στο τέλος της ημέρας, οι ασθενείς αρχίζουν να κουτσαίνουν λόγω της εμφάνισης περιοδικού, θαμπού πόνου που ακτινοβολεί στην άρθρωση του ισχίου ή του γόνατος με ελαφρά δυσκαμψία στην κίνηση. Περαιτέρω αυξανόμενος, ο πόνος σημειώνεται όχι μόνο κατά τη διάρκεια των κινήσεων, αλλά και κατά την ηρεμία.

Με σοβαρή κόξαρθρο, οι ασθενείς βασίζονται σε μπαστούνι. Οι κινήσεις είναι περιορισμένες, το προσβεβλημένο πόδι συντομεύεται, αυτό οδηγεί σε αυξημένο φορτίο στην άρθρωση. Ο πόνος εντείνεται όχι μόνο όταν περπατάτε, αλλά και όταν στέκεστε. Η χονδρομάτωση της άρθρωσης του ισχίου εμφανίζεται όπως η υποξεία αρθρίτιδα. Ο μέτριος, παροδικός πόνος συνοδεύεται από τσούξιμο και περιορισμένη κινητικότητα. Όταν οι νευρικές απολήξεις μέσα σε μια άρθρωση πιέζονται, εμφανίζεται έντονος οξύς πόνος που περιορίζει την κίνηση. Με την αρθροπάθεια της άρθρωσης του ισχίου, συνήθως σχηματίζεται τροχαντερίτιδα, που συνοδεύεται από φλεγμονώδη και εκφυλιστική βλάβη στους τένοντες των γλουτιαίων μυών στην περιοχή προσκόλλησης στον μείζονα τροχαντήρα. Το σύνδρομο πόνου εμφανίζεται όταν ξαπλώνετε στην επώδυνη πλευρά, ο πόνος εντείνεται όταν προσπαθείτε να μετακινήσετε το ισχίο στο πλάι.

Προβλήματα διατροφής των οστών

Στα παιδιά και τους εφήβους, θαμπός, βαθύς πόνος στο γόνατο και το ισχίο αναπτύσσεται με φόντο τη νόσο Perthes, η οποία χαρακτηρίζεται από νέκρωση της κεφαλής του μηριαίου. Ο πόνος εντείνεται μετά από λίγους μήνες, γίνεται σταθερός, οξύς και εξουθενωτικός. Υπάρχει οίδημα της άρθρωσης, περιορισμός των κινήσεων και χωλότητα. Στη συνέχεια, το σύνδρομο πόνου μειώνεται και οι κινητικές λειτουργίες αποκαθίστανται με διαφορετικούς τρόπους.

Η άσηπτη νέκρωση της μηριαίας κεφαλής στους ενήλικες συμβαίνει λόγω κυκλοφορικών διαταραχών και προχωρά όπως η νόσος Perthes, αλλά λιγότερο ευνοϊκή, αφού στις μισές περιπτώσεις είναι αμφοτερόπλευρη.

Στην αρχή, ο ενοχλητικός πόνος εμφανίζεται περιοδικά, μετά εντείνεται, τόσο πολύ που το άτομο χάνει την ικανότητα να στέκεται πλήρως στο πόδι του λόγω καταστροφής της άρθρωσης λόγω ανεπαρκούς κυκλοφορίας του αίματος. Σταδιακά το σύνδρομο πόνου μειώνεται. Οι προοδευτικοί περιορισμοί της κίνησης σε διάστημα δύο ετών είναι αποτέλεσμα αρθρώσεων της άρθρωσης του ισχίου και βράχυνσης των κάτω άκρων.

Στην εγγύς μετάφυση του μηριαίου οστού σε αγόρια ηλικίας 10-15 ετών, σχηματίζονται μοναχικές οστικές κύστεις, που συνοδεύονται από περιοδικό, ήπιο πόνο στην άρθρωση του ισχίου. Στα μικρά παιδιά δεν υπάρχει οίδημα. Λόγω μη εκφρασμένων συμπτωμάτων, ο λόγος επίσκεψης σε γιατρό είναι ένα παθολογικό κάταγμα ή αυξανόμενος περιορισμός των κινήσεων.

Ο πόνος στο ισχίο μπορεί να προκύψει από ααγγειακή νέκρωση της μηριαίας κεφαλής. Η ασθένεια εμφανίζεται λόγω διαταραχών του κυκλοφορικού στην άρθρωση που σχετίζονται με μακροχρόνια χρήση γλυκοκορτικοειδών ορμονών (συνταγογραφούνται για βρογχικό άσθμα, ρευματοειδή αρθρίτιδα και μια σειρά από άλλες ασθένειες), εξάρτηση από το αλκοόλ και σοβαρό σακχαρώδη διαβήτη. Η νέκρωση της άρθρωσης μπορεί να προηγηθεί από τραύμα, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις η πραγματική αιτία δεν μπορεί να προσδιοριστεί. Ο πόνος σε αυτή την περίπτωση είναι έντονος και εμφανίζεται όταν περπατάτε και όταν προσπαθείτε να σταθείτε στο προσβεβλημένο πόδι.

Αρθρίτιδα

Ο πόνος που μοιάζει με κύμα από ήπιο έως σοβαρό και σταθερό, που περιορίζει την κινητική δραστηριότητα στην άρθρωση του ισχίου το πρωί είναι χαρακτηριστικό σημάδι της άσηπτης αρθρίτιδας. Σημειώνονται συμπτώματα όπως δυσκαμψία, οίδημα, ερυθρότητα, αυξημένη θερμοκρασία σώματος και πόνος όταν πιέζεται.

Ο περιοδικός πόνος στη ρευματοειδή αρθρίτιδα εμφανίζεται λόγω αλλαγών στις καιρικές συνθήκες λόγω της αλλαγής των εποχών, ως αποτέλεσμα ορμονικών αλλαγών μετά τον τοκετό ή κατά την εμμηνόπαυση. Ο πόνος μπορεί να είναι μέτριος και αδύναμος, να γκρινιάζει και να πονάει, να αυξάνεται απότομα με την ψηλάφηση, η οποία συνοδεύεται από αρθρίτιδα, οίδημα, υπεραιμία, υπερθερμία και περιορισμένη κινητικότητα.

Το σύνδρομο έντονου σπασμωδικού πόνου, τόσο σε κατάσταση ηρεμίας όσο και κατά τη διάρκεια της κίνησης, αναπτύσσεται ως αποτέλεσμα της εξάπλωσης της λοίμωξης στο φόντο της λοιμώδους αρθρίτιδας. Επομένως, το άκρο παίρνει μια αναγκαστική θέση. Η ασθένεια συνοδεύεται από πυρετό, ρίγη, εφίδρωση, έντονη αδυναμία, οίδημα, ερυθρότητα της άρθρωσης και αυξημένη θερμοκρασία. Εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, η βακτηριακή λοιμώδης αρθρίτιδα μπορεί να εξελιχθεί σε παναρθρίτιδα - σοβαρή πυώδης φλεγμονή της άρθρωσης του ισχίου με οξύ παλλόμενο πόνο, ταραχώδη πυρετό, αδυναμία, λιποθυμία, υπεραιμία και υπερθερμία.

Άλλες φλεγμονώδεις διαταραχές

Στο πλαίσιο ενός ανοιχτού κατάγματος, μετεγχειρητικής πληγής, λόγω της εμφάνισης πύου, ο πόνος στην άρθρωση του ισχίου με οστεομυελίτιδα αυξάνεται για 1-2 εβδομάδες με σημάδια φλεγμονής. Η αρθρίτιδα, η τενοντίτιδα και η θυλακίτιδα αναπτύσσονται με τραυματισμούς και άλλες παθήσεις της άρθρωσης του ισχίου και λιγότερο συχνά γίνονται εκδήλωση αλλεργιών. Στην οξεία αρθρίτιδα, η άρθρωση πονάει ελαφρά, αλλά ο πόνος μπορεί να ενταθεί λόγω αυξημένου οιδήματος και υγρού στο εσωτερικό της. Η χρόνια αρθρίτιδα συνοδεύεται από ήπιο πόνο. Με διαλείπουσα υδροάρθρωση, η άρθρωση του ισχίου πονάει ελαφρά, συνοδευόμενη από περιορισμένη κινητικότητα, η οποία εξαφανίζεται εντός 3-5 ημερών και επανέρχεται μετά από ορισμένο χρονικό διάστημα, λόγω της συσσώρευσης υγρού στην άρθρωση.

Συγκεκριμένες λοιμώξεις

Με τη φυματίωση της άρθρωσης του ισχίου, εμφανίζεται αρχικά αδυναμία και κόπωση, στη συνέχεια εμφανίζεται ένα αδύναμο τράβηγμα ή πόνος στους μυς στην άρθρωση κατά το περπάτημα. Ο ασθενής αρχίζει να γλιτώνει το άκρο. Καθώς εξελίσσεται, ο πόνος ακτινοβολεί στο γόνατο σε συνδυασμό με οίδημα, ερυθρότητα και αρθρίτιδα. Με την οξεία βρουκέλλωση μπορεί να εμφανιστούν πόνοι έλξης, συστροφής μαζί με πυρετό, λεμφαδενοπάθεια και δερματικά εξανθήματα. Στη χρόνια πορεία της νόσου σχηματίζονται παραμορφώσεις με την πάροδο του χρόνου.

Συγγενείς ασθένειες

Η δυσπλασία του ισχίου καθορίζεται από το βαθμό ασυμφωνίας μεταξύ της μηριαίας κεφαλής και της κοτύλης. Με το συγγενές εξάρθρημα εμφανίζεται πόνος από τη στιγμή που το παιδί αρχίζει να περπατά, συνοδευόμενος από χωλότητα. Με μέτριο υπεξάρθρημα, ο πόνος που εμφανίζεται σε ηλικία 5-6 ετών σχετίζεται με το φορτίο στο πόδι. Με το υπεξάρθρημα, η παθολογία εμφανίζεται χωρίς συμπτώματα για μεγάλο χρονικό διάστημα · με την ανάπτυξη δυσπλαστικής κόξαρθρωσης στην ηλικία των 25-30 ετών, εμφανίζεται πόνος σε ηρεμία, ο οποίος εντείνεται με την κίνηση. Όλες οι μορφές δυσπλασίας συνοδεύονται από ασυμμετρία δερματικών πτυχών και περιορισμένη κινητικότητα. Σε περίπτωση εξάρθρωσης σημειώνεται βράχυνση του ποδιού.

Νεοπλάσματα

Τα πρώτα συμπτώματα πόνου των καλοήθων όγκων είναι μικρά και ασταθή, τα οποία δεν εξελίσσονται για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η ανάπτυξη του όγκου προκαλεί σταδιακή αύξηση του πόνου στην περιοχή του ισχίου. Οι κακοήθεις όγκοι (οστεογόνα σαρκώματα, χονδροσάρκωμα) χαρακτηρίζονται από μικρό, βραχυπρόθεσμο πόνο, ο οποίος μερικές φορές επιδεινώνεται τη νύχτα. Στη συνέχεια, οι εκδηλώσεις του πόνου γίνονται οξείες, συνεχείς, κοπτικές, κυκλικές, εξαπλώνονται σε ολόκληρη την άρθρωση, η οποία διογκώνεται και παραμορφώνεται. Οι ασθενείς εμφανίζουν απώλεια βάρους, αδυναμία και χαμηλό πυρετό. Σε προχωρημένες περιπτώσεις, ο πόνος γίνεται τόσο βασανιστικός και αφόρητος που μπορεί να εξαλειφθεί μόνο με τη βοήθεια ναρκωτικών.

Αλλοι λόγοι

Ο πόνος στην άρθρωση του ισχίου εμφανίζεται μερικές φορές στο κάτω μέρος της πλάτης, στην πλάτη λόγω νευροπάθειας του ισχιακού νεύρου, αλλά σβήνει στο παρασκήνιο σε σύγκριση με έντονο πόνο στο πίσω μέρος του γλουτού και του μηρού, αδυναμία στο κάτω άκρο με αισθητικές διαταραχές . Θαμπός και πονεμένος πόνος εμφανίζεται με οστεοχονδρωσία, κήλη δίσκου, σπονδυλίτιδα, παραμορφωτική σπονδυλαρθρίτιδα και καμπυλότητα της σπονδυλικής στήλης λόγω υπερφόρτωσης των αρθρώσεων, ανάπτυξη κόξαρθρωσης και ψυχικές παθήσεις.

Διαγνωστικά

Για την αρχική διάγνωση εμπλέκεται γενικός ιατρός. Τα διαγνωστικά μέτρα για τραυματισμούς πραγματοποιούνται από τραυματολόγους της κλινικής. Για εκφυλιστικές και φλεγμονώδεις παθήσεις - ορθοπεδικούς και ρευματολόγους. Για την αντιμετώπιση των πυωδών διεργασιών είναι απαραίτητη η συμμετοχή χειρουργών. Η εξέταση αποτελείται από τη συλλογή παραπόνων, τη μελέτη του ιστορικού, τη φυσική εξέταση και πρόσθετες μεθόδους έρευνας υλικού. Λαμβάνοντας υπόψη τα χαρακτηριστικά της παθολογικής διαδικασίας, χρησιμοποιούνται οι ακόλουθες μέθοδοι:

• Η ακτινογραφία της ιερής οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης, της άρθρωσης του ισχίου και του μηριαίου οστού είναι η κύρια μέθοδος για τις περισσότερες ασθένειες, όπως για την ανίχνευση καταγμάτων, εξαρθρώσεων, αλλαγών στο περίγραμμα της κοτύλης και της κεφαλής του μηριαίου οστού, περιθωρίων και ενδοοστικών ανωμαλιών, οστικών αυξήσεων και στένωση του κοινό χώρο.
• Η διαγνωστική με υπερήχους (υπερηχογράφημα) είναι η πιο κατατοπιστική τεχνική για τον εντοπισμό περιοχών ασβεστοποίησης, φλεγμονωδών και εκφυλιστικών διεργασιών στους μαλακούς ιστούς.
• Ο μαγνητικός συντονισμός και η αξονική τομογραφία (MRI και CT) είναι μέθοδοι διευκρίνισης που μπορούν να πραγματοποιηθούν με σκιαγραφικό για να αποσαφηνιστεί η φύση, η έκταση και η θέση της παθολογικής εστίας.
• Η παρακέντηση της άρθρωσης είναι μια θεραπευτική και διαγνωστική τεχνική για την αφαίρεση της συλλογής, τη μελέτη της σύστασης του υγρού μέσα στην άρθρωση και τον προσδιορισμό της λοίμωξης χρησιμοποιώντας εργαστηριακές εξετάσεις.
• Η αρθροσκόπηση είναι μια μέθοδος οπτικής εξέτασης για την αξιολόγηση της κατάστασης των οστικών δομών και των μαλακών ιστών, εάν είναι απαραίτητο, λήψη δείγματος βιοψίας για ιστολογική εξέταση.
• Εργαστηριακές κλινικές εξετάσεις αίματος για τον προσδιορισμό της φλεγμονής και των δεικτών ρευματολογικών παθήσεων για την αξιολόγηση της γενικής κατάστασης του σώματος, της δραστηριότητας οργάνων σε μολυσματικές ή συστηματικές παθολογίες.

Στο μέλλον, πιο εξειδικευμένοι ειδικοί μπορεί να ασχοληθούν με τη διάγνωση: γιατροί φυσιοθεραπείας και χειρουργικής, νευρολόγοι.

Σύνθετη θεραπεία

Βοήθεια πριν από τη διάγνωση

Σε περίπτωση σοβαρών διαφόρων τραυματικών κακώσεων, είναι απαραίτητο να στερεωθεί η άρθρωση με την εφαρμογή νάρθηκα από το πόδι στη μασχάλη. Σε περίπτωση μικροτραυματισμών, αρκεί να ξεκουραστεί το πόδι εφαρμόζοντας κρύο. Εάν ο πόνος είναι έντονος, χορηγείται αναλγητικό. Απαγορεύεται αυστηρά να εξαλείψετε ένα εξάρθρημα μόνοι σας εκτελώντας ενεργές ενέργειες με το πόδι σας. Μικρές εκδηλώσεις ατραυματικών παθήσεων θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με τη χρήση παυσίπονων και αντιφλεγμονωδών φαρμάκων, εξασφαλίζοντας ανάπαυση του κάτω άκρου. Εάν εμφανίσετε πυρετό, αδυναμία, έντονο πόνο, ταχεία αύξηση του οιδήματος και υπεραιμία, συνιστάται να αναζητήσετε αμέσως ιατρική βοήθεια.

Συντηρητική θεραπεία

Τα σοβαρά εξαρθρήματα πρέπει να μειωθούν αμέσως. Για τα κατάγματα των ποδιών χρησιμοποιείται σκελετική έλξη και στη συνέχεια οι ασθενείς χειρουργούνται ή τοποθετούνται σε γύψο μετά την εμφάνιση κάλων. Σε ηλικιωμένους ασθενείς με κάταγμα αυχένα του μηριαίου, επιτρέπεται η ακινητοποίηση με αποπεριστροφική μπότα για την αποφυγή περιστροφικών κινήσεων στην άρθρωση. Για άλλους ασθενείς, συνιστάται η εκφόρτωση της άρθρωσης του ισχίου χρησιμοποιώντας ορθώσεις ή πρόσθετες συσκευές όπως πατερίτσες ή μπαστούνι. Συνταγογραφούνται φυσιοθεραπευτικές μέθοδοι, όπως μασάζ, θεραπευτικές ασκήσεις, χειρωνακτική θεραπεία, καθώς και διαδικασίες όπως:

• θεραπεία λέιζερ?
• μαγνητική θεραπεία?
• UHF;
• υπέρηχος;
• Ρεφλεξολογία?
• ηλεκτροφόρηση με φάρμακα?
• UVT.

Για τη μείωση του πόνου, είναι δυνατή η φαρμακευτική θεραπεία με τη χρήση φαρμάκων όπως τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ), οι αντιβακτηριακές ουσίες. Για την ενίσχυση του χόνδρινου ιστού της λεκάνης, συνταγογραφούνται χονδροπροστατευτικά και συνταγογραφούνται μυοχαλαρωτικά για την εξάλειψη των μυϊκών σπασμών. Τοπικοί παράγοντες χρησιμοποιούνται ευρέως - αλοιφές, κρέμες με αναλγητικά και αντιφλεγμονώδη αποτελέσματα.

Σύμφωνα με τις ενδείξεις των γιατρών, γίνονται παρακεντήσεις αρθρώσεων, ενδο- και περιαρθρικοί αποκλεισμοί με ορμονικά φάρμακα, ενδοαρθρικές ενέσεις χονδροπροστατευτικών και υποκατάστατα αρθρικού υγρού.

Χειρουργική επέμβαση

Η χειρουργική επέμβαση στην άρθρωση του ισχίου πραγματοποιείται τόσο με ανοιχτή πρόσβαση όσο και με τη βοήθεια αρθροσκοπικού εξοπλισμού. Οι επεμβάσεις εκτελούνται λαμβάνοντας υπόψη τον τύπο της παθολογίας:

• Τραυματικές κακώσεις: ανακατασκευή της κοτύλης, οστεοσύνθεση αυχένα, τροχαντήρια κατάγματα.
• Εκφυλιστικές διεργασίες: αρθροτομή, αρθροσκόπηση, αφαίρεση χαλαρών ενδοαρθρικών σωμάτων.
• Όγκοι: αφαίρεση, οστική εκτομή, αποάρθρωση της άρθρωσης του ισχίου.
• Για αγκύλωση και ουλές περιαρθρικών ιστών γίνονται επανόρθωση, αρθροπλαστική και αρθρόδεση. Η ενδοπροσθετική είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για την αποκατάσταση της κινητικής λειτουργίας του κάτω άκρου λόγω καταστροφής της άρθρωσης.

Πρόληψη

Ο καθιστικός τρόπος ζωής επηρεάζει αρνητικά το μυοσκελετικό σύστημα κάθε ατόμου και επιδεινώνει την ανάπτυξη ενόχλησης στην άρθρωση του ισχίου, επομένως, για λόγους πρόληψης, συνιστάται η πραγματοποίηση ειδικών σωματικών ασκήσεων και ο έλεγχος του σωματικού βάρους μέσω της διατροφής, καθώς η ομαλοποίηση του βάρους, πρώτα απ 'όλα, βοηθά στην ανακούφιση του στρες στην άρθρωση του ισχίου. Ένα ατομικό σύμπλεγμα φυσικοθεραπείας (φυσικοθεραπεία) και ένα πρόγραμμα ιατρικής αποκατάστασης θα βοηθήσουν να φέρουν τις αρθρώσεις σε φυσιολογική κατάσταση· στοχεύουν στην αύξηση της ποιότητας ζωής και στη βελτίωση της υγείας τόσο των ανδρών όσο και των γυναικών.